Op de Europese munt is de term ‘euro’ onveranderlijk. Deze bijzonderheid is te verklaren door de taalkundige diversiteit van de eurozone, die uit 20 lidstaten bestaat.
Een souvenir kopen, een maaltijd of een metrokaartje betalen… Op reis zijn er genoeg gelegenheden om je portemonnee tevoorschijn te halen, ondanks het steeds vaker gebruik van bankkaarten. Hoewel we dagelijks met munten en biljetten omgaan, is een detail aan velen van ons ontgaan: “EURO” (in hoofdletters) staat er systematisch in het enkelvoud op geschreven.
De reden is simpel: de naam van de munteenheid is onveranderlijk om rekening te houden met de verschillende regels voor het meervoud die gelden in de talen van de 20 landen (21 op 1 januari 2026 met Bulgarije) van de eurozone (of “economische en monetaire unie”). “Op bankbiljetten blijft het woord ‘euro’ onveranderlijk, omdat niet alle landen de ‘s’ gebruiken om het meervoud aan te duiden”, benadrukte het ministerie van Economische Zaken bij de overgang naar de euro op 1 januari 2002.
Een verschillend meervoud teken per taal
“Een ‘s’ toevoegen aan ‘euros’ zou dus begrepen worden door de Fransen, maar niet door hun transalpijnse buren”, benadrukt het Projet Voltaire, een organisatie voor het perfectioneren van de Franse taal. Het meervoud teken varieert namelijk per taal. “Deux euros” wordt “due euro” in het Italiaans, “zwei Euro” in het Duits, “kaksi euroa” in het Fins en “dva evra” in het Sloveens.
Deze subtiliteit bestaat niet bij valuta’s die binnen één land worden gebruikt. Zo gold vóór de invoering van de euro in 2002 het meervoud voor de oude munteenheid, van het muntstuk van 2 tot het biljet van 500 frank. In de Verenigde Staten hebben alle biljetten, behalve het biljet van “One Dollar”, het meervoud.
Ook goed om te weten: om rekening te houden met de verschillende alfabetten van de landen van de eurozone, wordt de naam van de munteenheid zowel in het Latijn, het Grieks als het Cyrillisch geschreven.
